Katarzyna Owczarek

Przed nami różne zabawy. Podaję kilka propozycji, które można wpleść w taneczne spotkanie wspólnoty...

Gumowi ludzie i Ludzie roboty. Uczestnicy zabawy w rytm muzyki poruszają się po całej sali. Tańcząc, wykonują ruchy przypominające poruszanie się człowieka z gumy (gibkie, sprężyste i luźne) albo robota (sztywne, tępe). Można urozmaicić zabawę dzieląc salę na dwa lub cztery "państwa". Po przekroczeniu granicy danego państwa, każda osoba powinna poruszać się w sposób obowiązujący w danym kraju. Możemy również przerywać muzykę i podawać krótkie impulsy, np. wspólne wejście na krzesło z partnerem odgrywającym inną rolę, powitanie, taniec w parach.

Gdy mamy salę, po której bez przeszkód można biegać, proponuję Zabawę w Sieć. Para trzymając się za ręce tworzy sieć i po całej sali goni pozostałych. Kiedy uda się dotknąć innego uczestnika zabawy, staje się on jeszcze jednym "oczkiem" w sieci. Po dotknięciu czwartej osoby następuje podział na pary, które mogą dalej szukać swoich "oczek". Zabawa kończy się, gdy wszyscy trzymając się za ręce utworzą trzy- lub czteroosobowe "siateczki".

Plecy do pleców to jeszcze jedna zabawa dla grupy. W tej zabawie dużą rolę odgrywa siła i wspólne działanie. Cała grupa tworzy dwa rzędy, które trzymają się nawzajem mocno pod rękę, tworząc ścisły łańcuch. Obydwa rzędy stoją do siebie plecami, opierając się o siebie nawzajem. Zabawę można rozpoczynać od ustawienia rzędów w dużej odległości od siebie, tak aby cofając się do tyłu, można było "spotkać" plecy innych osób. Opierając się o siebie, w dwóch rzędach przepychamy się nawzajem po sali.

W kolejnej zabawie Stop - Idziemy uczymy się zwracać uwagę na sposób zachowania się innych osób biorących udział w zabawie. Wszyscy uczestniczący w zabawie stoją nieruchomo do chwili, aż ktoś bez uprzedzenia nie zacznie się poruszać. Wówczas zaczynają się poruszać wszyscy pozostali. Jeśli jedna osoba się zatrzyma, wtedy wszyscy inni też się zatrzymują. Innym wariantem tej zabawy jest rozkaz stop lub idziemy wypowiadany głośno, przy czym osoba, która ten rozkaz podaje, przybiera jakąś pozę, którą wszyscy powinni naśladować.

Propozycje zostały zaczerpnięte z książeczki Tańce i zabawy dla grupy, wyd. KLANZA, Lublin 1995.

Eleuteria nr 49, styczeń - marzec 2002